Baba- Yavrum Ahmed'im, sen niye gelmedin.
Gavur ellerlinde, halim bilmedin.
Bahtın kara çıktı, sende gülmedin.
Seni orda koyup, gittim Ahmed'im.
Ogul- Canım baba’m, yol’um bağlandı kaldım.
Cenaze’ne, gözyaşlarımı saldım.
Öldüğünü duyunca, bende öldüm.
Gâvur uçağında, yer yoktu babam.
Baba- Gelin'in yüz’ünü, niye görmedim.
Torun’ları, son kez olsun, sarmadım.
Sanma kine, seni hiç anmadım.
Teneşir’de baktım, yoktun Ahmedim.
Oğul- Gelin’in haberi, çok geç aldı.
Torun’lar ardından, ağladı kaldı.
Teneşir’deki suyun, bana geldi.
Seni bekletmek, istemedim babam.
Baba- Dünya’dan, dua’larını bekliyom.
Senin kokunu, içimde saklıyom.
El’lerimde, duldalayıp yokluyom.
Namaz’ımda baktım, yoktun Ahmed'im.
Oğul- Bana kahredip de, sakın gücenme.
Hak kitabı’ndan, gayrı ya güvenme.
Ahmed’im gelmedi, diye dövünme.
Elbette bir gün, geleceğim babam.
Baba- Ölmüş mü diyerek, son kez yoklandım.
Tabut’umla, bir motor’a yüklendim.
Kefen’le, kara toprağa saklandım.
Sen mezar’ımda da, yoktun Ahmed'im.
Oğul- Tabut’unu, şu sırtımda taşırdım.
Giden ruh’unun, peşinde koşardım.
Kara toprağa, seninle düşerdim.
Mezar’ında yalnız, koymazdım babam.
Kayıt Tarihi : 13.1.2010 19:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Baba- Ecel gelip, başucuma dikildi. Göz’ümün perde’si, gayri çekildi. Ahret’e, benim de, tohum ekildi. Seni cennet’te, beklerim Ahmed'im. Oğul- Ecel her kul’un, baş’ına gelecek. Göz’ünün perde’sini, hak alacak. Herkes ahret’e, bir tohum salacak. İnşallah cennet’e, gelirim babam. Baba- Ana’nı sana, emanet eyledim. Gider iken, kulağına söyledim. Göz’lerine, bakıp, bakıp ağladım. Gül ana’nı sakın, üzme Ahmed'im. Oğul- Ana’m da benim, baş’ımın taç’ıdır. İçimi yakan, sönmeyen acı’dır. Her söz’ünde, bana birer sancı’dır. Gül emanet'inin, kul’uyum babam. Baba- Ac’ımız baş’ına, geleni yakar. Hak birini yıkar, birini yapar. Bütün beden’imiz, Allah'a akar. Şu dünya güzeldir, sen gül Ahmed'im. Oğul- Cennet’te olursan, eğer ahir’de. Yıkanırsan, o zemzem’li nehir’de. Ben, neden düşeyim, burada derde. Hepimiz o zaman, güleriz baba’m. Baba- Gurbete gitmek, nasıl akıldı. Nice yiğitlere, ağıt yakıldı. Paksoy'un kalem’i, böyle yıkıldı. Hak cümleyi, mutlu etsin Ahmed'im. Oğul- Beni gurbete salan, o para’dır. Nice yiğitlerin, bahtı kara’dır. Paksoy'un kalem’i, naçar çare’dir. Hep dileğimiz, mutluluktur babam.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!