Ahmed Mahmud Muhammed'im*

Beşyüz yetmişbirde doğdu
Beni İsrail oğluydu
Cebrail kundağa koydu
Adı güzel Muhammed’i

Sava gölü kurudu
Putlar yerle bir oldu
Beklenen peygamber oydu
Ahmed Mahmud Muhammed’im

Dedesi Abdülmuttalib
Amcasıdır Ebu Talib
Tek başına odur galib
Şanı büyük muhammedim

Yetim geldi dünyaya
Mührü görüldü Şam’da
Altısında Ebva’da
Öksüz kaldı Muhammed’im

Şöhret onda bolluk onda
Düştü Medine yoluna
Sütannesinin kolunda
Büyüdü gitti Muhammed'im

Mekke’de güneş battı
Medine kucak açtı
Melekler ışık saçtı
Yolarına Muhammed’in

Ticaretti onun işi
Yoktu benzeri kardeşi
Kâbe’ye Hecerü’l-Esvet’i
Aklıyla koydular Muhammed’in

Kâbe onun eviydi
Kıblegahı yeriydi
Yiğitlerin eriydi
Pehlivanım muhammed'im

Dini imanı birdi
İnsan insana esirdi
O en büyük şairdi
Pirim canım Muhammed'im

Her müşriğin hocasıydı
Kulların doğrusu hasıydı
Düşmanı cahil amcasıydı
Muzaffer komutan Ahmed’in

Musa MENEKŞE
20/21–02–08