Ahmed Koyuncu Şiirleri - Şair Ahmed Koyuncu

Düşündükçe seni,
Önce gülüşün geldi aklıma.
Nedense sonra sesin...
Sonra gözlerin canlandı birden
Saçların doladı boynumu
Ellerini hatırladım oradan

Efkâr var masamda.
Yine gece gece...
"Gittin
O gidilmez yere.."

Bıraktın ardında bir kördüğüm

Eşime
Adın dilimden hiç düşmüyor,
Elimde tespih diye çektiğim sensin.
Kaç gündür gözüme uyku girmiyor,
Geceleri uyku diye yattığım sensin.

Şiir gibiydin..
Yazıldın ve bittin.
Ki, şimdi ayraçla ayrılmış
Kalın bir kitapta yeri
Ara sıra okunan…
Hatırlamak için değil

Bir şiir istiyorsun benden
- açarken rengini baharda yeşiller -

Görseydi seni Tanpınar
değil rüyasında bile
Yazamazdı şiirini.

Hoca kâğıdı kıvırdı verdi kol gibi
Müsait bir yerine al da koy gibi
Öğrenci hocaya baktı mal gibi
Ne verdin de ne istiyorsun der gibi
Bu sınav da girdi bize kol gibi
Bu hocanın bize kastı var gibi

Bana şimdi senden daha fazlası lazım
Acımı dindirmeye yetmiyor
Sen ve hayalin
Yüzünün yarısını göremiyorum
Dokundukça bulanıyor su
Seni kaybediyorum

Üç ayaklı terazinin keferesinde
Kaldı umutlarım
Yargılanmadan
Onları oraya ben astım
Atıp aynı ipi
Dehrin üçte ikisine

Takarken ellerine esaret halkasını
Karşındaki polis ben değilim, unutma
Kesilirken iki halka arasındaki ince sicim
- elbet bunda da vardır bir İngiliz oyunu -
Biçilen benim ömrümdür, unutma

Yalnızlığı ben ayak sesinden tanırım
Beynimi kemirirken
Soğukluğunu hissettirir her adımında
İçim ürpermeyle dolar
Yokluğunda
Kimsesizliğime isim bulmak zor