Hasretten eskiyen prangaları,
Mahpuslarda Ahmed Arif taşıdı.
Özlemin açtığı tüm yaraları,
Kalemiyle Ahmed Arif kaşıdı.
Umut yaydı hayal ile düş ile,
Haber saldı gökte uçan kuş ile.
Savaşarak tırnak ile diş ile,
Karanlıkta Ahmed Arif ışıdı.
Bahar umuduydu bir yeşil soğan,
Adiloş Bebeydi umutla doğan.
Zulüm. kahır oldu göklerden yağan,
Umut yandı, Ahmed Arif üşüdü.
Nevzatlar, Kemaller unutmaz O’nu,
Gelip geçenlerle bir tutmaz O’nu.
Zamanın beşiği uyutmaz O’nu,
Bulunmuyor Ahmed Arif çeşidi.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
Kayıt Tarihi : 2.6.2021 17:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hele Ahmet Arif gibiler...
Saygıyla, rahmetle anıyorum sayenizde..
Tebrikler vefalı şahsınıza...
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür eder, esenlik dilerim.
TÜM YORUMLAR (1)