Ahmed Şiiri - Alican Sofu

"Gözleri umutla bakardı.
Söylenmemiş sözleri mahşere kaldı…"

Ahmed..
Daha küçük bir çocuktu,
Bir silahtan çıkan merminin nedeniyle,
Körpe ellerini, topraklar kapattı.

Ahmed..
En çocuksu yanıyla
Gül kokusuyla gitti,
Masumların diyârına.
Misketleri elinde düştü toprağa,
Bir merminin namlusuna takıldı,
Ahmed. ve Yusuf Musa…

Ahmed..
Güneşi batırdı ömründe,
Şimdi o ölüyorsa,
ve zulüm sürüyorsa Filistin toprağında!
Ölümün griliğinde, duymuyorsa sesimizi insanlar!
Şimdi gömülüyor,
Evime, huzurla ekmek getirdiğim mutluklar.

Ahmed..
Gözleri umutla bakardı,
Söylenmemiş sözleri mahşerde kaldı,

Ahmed..
Ölüm kokan bir karanlıkta gözlerini kapattı.
Derin bir nefesten sonra, küçük bedenini şahâdetlik sardı,
Daha bir çocuktu Ahmed..
Toprağa düştüğünde.

Hadi gel Yusuf Musa,
Bir silahın namlusu olsun mezarımız,
Bütün dünya anlamasada bunu,
Şahâdetliktir mekânımız.

Ahmed..
Eli yüreğinde,
Gözü Annesinde,
Daha küçük bir çocuktu toprağa düştüğünde.

Ahmed..Ahmed…