Ahmaklık cabası Şiiri - Mustafa Canbolat

Züğürt tesellisi şükretmek boşa,
Çünkü hiç bir fayda görülmez caba.
Kimi sıkıntıdan korudu kaç gün,
Bir sürü felaket seller de caba.
Depremi yangını hiç eksik değil,
Intikam, öldürme, soygunlar caba.
Nefret ekti insan denilen cana,
Sevilmeye muhtaç ettiği çaba.
Hak, hukuk ne imiş,kimse dinlemez,
Savaşları sayma, kıtlıklar çaba.
Dua et, şükür et, diyorlar amma,
Akıntıya kürek çektiğin caba.
Esirger, bağışlar, diyorlar amma,
Tek gölge etmesin, gerisi caba.
Yemeyi, içmeyi, düzgün bir günü,
Rüyalar, hayyaller yaptığı caba.
Sen şükret, dua et hiç görmez amma,
Felaket üstüne felaket caba.
Kimi sakat doğar, kimi özürlü,
Çareye yapılan dualar caba.
Şükredip dualar yaltaklık amma,
Boşa yalvarmanın ar'ı da caba.
Ne darda olursan çaresi ondan,
Dedikleri maval, kandıgın caba.
Esirger, bağışlar diyorlar amma,
Huzuru bile çok gördüğü caba.
Herşeye kadirdir diyorlar amma,
Kadrinden bir umut beklemen caba.
Iyilik dilersin bakmaz o yana,
Dertlerine dertler kattığı caba.
Muhannet, muhtaca el vermez amma,
Muhtaç bilemez ki duası caba.
Kendin bak derdine çare bulmayı,
Vermeyenden umman boşuna caba.
Olmayan dememe kızarsın amma,
Hiç bir hikmetini gördünse caba.
Görüp bildiğini aklına danış,
Tek bir hayırını buldunsa caba.
Çok dertler olduğu bilinir amma,
Birine tek çare olduğu caba.
Dua edip yardım istenir amma,
Yardımı olmaz hiç,boş ümit caba.
Unut beklemeyi, boşa yalvarma,
Düşeceğin zillet yeterli caba.
Her gün bir muzurluk, bitmiyor amma,
Eylerse hoş eyler denmesi caba.
Bir süre yetkili ahmaktır amma,
Topluma kılavuz olması caba.
Yanlış yaptıkları görülür amma,
Onlara o aklı vermesi caba.
Insanlığa sanki düşmanlar amma,
Onlara o zehri koyması caba.
Yalvarıp yakarsan dualar amma,
Duan karşılıksız oluyor caba.
Bir ol demesiyle olurmuş amma,
Bekleyip umarsın boşuna caba.
Sen kendini düzelt belki zor amma,
Hayır gelmez ondan hüsransa caba.
Düşünüp öğrenip bilince amma,
Doğru sandıkların olur hep caba.
Pek çok uğursuzluk sayarım amma,
Göremeyenlere körlüğü caba
Söylenilenler hep doğrudur amma,
Aklı ermeyene ne dense caba.
Doğrulara yanlış denilmez amma,
Doğru eğri olur kıt akla caba.
Seçtiğin, aklının aynısı amma,
Durumu kıt aklın görmesi caba.
Olmayan bir şeye yok denir amma,
Var deyip inanan umutlar caba.
Boşa şükür etmek oluyor amma,
Umup avundugun hepisi caba.
Böyle gördüm böyle bilirim amma,
Kişinin gördüğü kendine caba.
Muhannete minnet edilmez amma,
Edenin minneti kendine caba.
Sığınıp dualar edilir amma,
Karşılıksız kalan dualar caba.
Olanlar örnekse, yok gibi amma,
Gerçeği görmeze her gerçek caba.
Akıldır her zoru düzelten amma,
Olmayandan umman boşuna caba.
Bunlar aldatmaca bellidir amma,
Kanıpta girilen o girdap caba.