Son yaprakta döküldü,
Ahmak sevilerdi çıplaklık.
Ten, diken diken artık,
Yerle yeksan her yanımız.
Âşina yüzler unutuldu.
Yeminler edildi, yasak vuslatlar üzerine.
Ya akacağım, ya boğacağım dedi sözler.
Bir anda boşaldı içimizden kelimeler,
Bir anda bitti ve gitti en çoğul yanımız.
Açtık gözümüzü, her yer soğuk karanlık.
Kar yakın:
Erken ayazı yedik, ben ve yalnızlık.
İs kokusu sinmiş üzerimize.
Dudaklarımız arasında,
Karbon monoksit baharı sigaramız.
Siz! Evet siz!
Size söylüyorum ahmak seviler!
“Neden? ” bize bu kadar yakındınız.
Bir milâdı aştığımızı sandık, yanıldık.
Yok artık gecemizde tek bir yıldız.
Bu da geçer,
Kapanır elbet cam kesiği yaralarımız.
Tekil Dünyalı
031209sınırkent
Kayıt Tarihi : 15.2.2015 02:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
