Ahmak Rüzgar Şiiri - Nazım Eseryel

tutmasam rüzgârı saçlarından
kaybolan maziyi bulacağını mı zannediyor
muhtemel bana biçiyor günah kılıfını
pişmanlığını ruhunun

yazgıların tayin edildiği o ilk gün
kimsenin itiraz edecek cüreti bulamaması
yarattı sanırım yeryüzündeki cehennemi
pişmanlığın tohum günü

toprağın kendine üflenecek ruhu
işittiğinde feryadı nedendi
ateşin kinleneceğini sezen bir
müneccimdi zahir

apollo göz kırpar ve perdeler kapanır
her gönül bir karanlıkla sınırlanır da
leander’in o vakit suya girişi
damarlarda giz şairde şiirdir
gizli sihrin tek şahidi bir şehrin
dili aynı perdenin altında kesilmiştir