Ölü bir ağaç gövdesine sığınmak gibiydi hüzün;
Dışında ilkbahar, içinde çürük nemli yıllar.
Kasvetten kurtçuklar kemirmiş dört bir yanını,
Her yanı delik deşik olmuş, kaburganın tam sol tarafının.
Hayat denilen rüzgar, kökünden sökmek istercesine yıllar alır götürür ömründen.
Sen ayakta durmaya çalışırsın bir nebze mutluluk için.
Ciğerlerine sıkışır kalır, hiç samimi olmamış tebessümün.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta