Ahmak Islatan Şiiri - İsmet Koyuncu

Mevsimler sırasını savarken
Aylar baharı müjdeliyordu
Yaşama sevinci sarıyorken benliğimi
Heyhat aklımdasın ve yoksun.

Yağmur ardı kokan topraktın
Çekiyorum kokunu içime biçare
Ağaçlar yeşerme telaşındayken
Geçiyorsun hayalimden, yoksun.

Elim yüzüm de, dirsekler masa da
Ceketimin dirsekleri yıpranmış
Seni düşünmekten, ey ahmak ıslatan
Sigara kendince yanar çay soğurdu.

Ah bu gelen baharlar yok mu?
Öyle umutla baktırıyor ki yarına
Vaatlerin biter sevdam yorulur
Takatim bitti bitecek, yoksun.

Bedeli ödenmiş, aklar saçım da
Kederli yüzüm de nadide çizgiler
Baharsın gelmez, nazlanırsın
Mevsimler karışır aylar şaşırır.

Bile, bile mi ıslandım bilemedim
Sen ahmak ıslatandın
Anlamadan sırılsıklamdım
Ahmakistan da ahmak ıslatandın.
Islanıyorum ahmakça, yoksun, yok...

İsmet Koyuncu