Ahmak ıslatan Şiiri - Abdülsamet Topal

Bir bir dökülüverdi yapraklar
Ölüm ahenkle yere savruldu
Saçımı sağdan sola savuran rüzgarlar
Benden geçip senin kalbine dokundu

Ensemde hafif bir ıslaklık
Ahmak ıslatan dökülüyor semadan
Her sonbaharda saçlarımda beliren beyazlık
Yağmur damlaları gibi akıyor şakaklarımdan

Razı mıdır bulutlar bu siyah renklerine
Bir hırsla boşalttıkları yağmurlardan
Peki nasıl özür dileyeceksin sonbahar
Gözlerimden akan sicim gibi yaşlardan

İliklerime kadar ıslanmışım
Ama bu yağmur değildir beni ıslatan
Gözyaşlarım dökülürken halsiz kalmışım
Şimdi yanımda bir sen birde ahmak ıslatan

Vicdanım sohbeti koyulaştırdı
Yere düşmüş debeleniyorum çamurda
Söylesene bana içimdeki insan
Kaç zamandır esirsin yalnızlığımda

Ağırdır bizim yazgımız sonbahar
Yine düşmüşüz yağmurun ellerine
İkimizde kavuşamayız sevdamıza
Ne sen ilkbahara ne de ben sevgilime

Nasıl da dökülüyor damlalar
Bedenime hücum ediyorlar akın akın
Hissediyorum karşımda dikilen rüzgar
Yaşamımın sonu ölüm kadar yakın