Ahmak Islatan Şiiri - Özlem Malkara

Ağlamakla gülmek arasında törpülendi zaman
Kah kıytırık bir gülücük oturdu gamzeme
Kah bir bulut kirpik diplerime.
Bir torna tesviye atölyesiydi sanki hayat!
Öyle kapılmışım ki zamanın törpüsüne,
Mutluluk bile adamakıllı yayılamadı yüzüme
Otuz iki dişim birden gözükmedi hiç gülerken,
İstese de gözükemezdi
Henüz otuz iki dişim bile yoktu ki!

Ağlamak desen,
Ahmak ıslatan gibidir bende
Ansızın gelir, habersiz!
Tevazu bir yana, yakışır bana.
Akvaryum olur gözlerim,
Dayanamazlar karşımda.
Kastım yok,
Omzunda ağlanabilecek tek tük dosta
Ağlamayıveririm, ağlatmam da!

'Hay Allah, hava mı bulutlandı ne?
Boşver, sen gel yine ağlama
Bırak ahmaklar ıslansın bu yağmurda.'