Ahmak Gönül Şiiri - Ersin Akel

Gördün mü be mahsun gönül,senin sandıkların ellerin olmuş bile…
Çok sevdiklerin,değer verdiklerin,adına şarkılar söylediklerin…
Başka şarkılara söz olmuş,başka şairlere mısra…
Uğruna gecelerini verdiğin,su sanıp içtiğin,yıldız sanıp baktığın,
ayna bilip güldüğün,alıp kendini yollara vurduğun,
başkasına güneş olmuş baksana.
Gülüşüyle kasırgalar estirdiğin,seviyorum deyişine saf saf baktığın,
aldatmasını bile görmezden geldiğin,ellerini senin bildiğin,
başka masalara kahkaha olmuş görsene…
Giderken arkasından baktığın,gdişiyle parçalandığın, gidişinde bile dönüşünü umut ettiğin
ve gidişi kadar bittiğin,
giderken bile gülüyormuş bilsene…
Ona armağan ettiğin gecelerin,sevdiğin,sevmediğin,yandığın,yaktığın,açlığın,susuzluğun,bir kerelerin öpsemlerin,sayesinde kazandıkların,sayesinde kazandıklarından cok kaybettıklerın,
hepsi onunla gidiyor duysana…
Ondan başkasını bilmediğin,kendinle saydığın,sensiz olmayacakmış sandığın,iki kişilik bir otobüs bileti aldığın,her şey ama her şey sandığın,
hiç bir şeymiş saysana…
Gitti işte gitti. Bekleme artık gelmez… Seni terk etti, yanlız bindi otobüse,her şeyi aldı yanına: kaygılarını,korkularını,sevincini,salaklığını,ahmaklığını,yapmak istediklerini,daha söylenecek sözlerini,sevda bildiğini,sahte sevdasını,en güzel yıllarını,her şeyi aldı gitti işte! Köhne dünya bıraktı, dön bak arkana ne sandın ya,senin mi sandın? Senindi, onundu,herkesindi aslında,alışmıştı aldatmaya adı yalandı,sen çoktan inandırmıştın kendini bu yalana… Gitti işte ne beklıyorsun hala durakta, gelmez artık sende git, öldürmesin seni gidişi lanet olsun…
Yazar: Ersin Akel
Not:Saat Gece 04.12