Ahmak Şiiri - Aydın Ahmet

Burnu büyük kibir dolu ademler
Kendisini bulunmaz bir b.k sanır
Hamurunu en değerli madenden
El alemi yer altında kok sanır

İnmiş sanır bu dünyaya zenbille
Rastlayıp da tanışmamış dengiyle
Musibettir kavgasıyla cengiyle
Kendi gibi bu dünyada yok sanır

Minder arar oturamaz tümsekte
Gezer durur yorulmadan bir sekte
Doygun değil kaşı gözü yüksekte
Üç kuruşluk servetini çok sanır

Garipleri, fakirleri hor görür
Oklavayı yemiş gibi dik yürür
Deve yese kuşluğa kalmaz erir
Kendi gibi her göbeği tok sanır

Uyuz itler her pınardan su içmez
Viski içer beş yüz liradan kaçmaz
Herkesle konuşmaz, sohbeti açmaz
Kendisini saray Ehl-i kök sanır

Aklı fikri zenginlikte parada
Oturmamış ömür boyu kirada
Dolgun maaş bir de alta araba
Kendisine her nimeti hak sanır

Keyf aldığı mey sofrası, çarşıdır
Köy hoşafı ona göre turşudur
Müderrisin her sözüne karşıdır
Kendisini doğrulukta ok sanır

Kartal sanır gagasını kargalar
Hayal görür kafasında kurgular
Tenkit eder elalemi yargılar
Kendisini sütten çıkmış ak sanır