Ahmak Şiiri - İsmet Can

Puslu ve sisli bir maziydi
Mugayir hayallere gaziydi
Her olacak şey yazıydı
Ve teslimiyete razıydı
Bu ahmak aşık

Dar bir sokakta otururdunuz
Her günün akşamı geçerdim evinizin önünden
Yağmur yağarken bile göresim gelirdi seni
Değişmezdi geçişlerim dünümdem

Meğer değmezmiş sevdana
Fazlaymış aşkım sana
Mahalleden gittiğinde anlamıştım
Ahmaklık katmerli kalmış bana

Şimdi düşünüyorum da
Ahmak ıslatan bir yağmur da
Nasıl ahmakça ıslandığım
Soğukta üşüyüp, sızlandığım gelir aklıma

Oysa ki yağmur bile bilmişti beni
Ahmakları nasıl ıslattığını
Sisli ve puslu havalarda
Duygularını sızlattığını

Ah, ben
Ah, ahmak adam
Ah, /ahmak ıslatan/ da ıslanan adam