Ahmak! Şiiri - Osman Aykut Bulut

Şuursuz cümleler sarf etmek midir âşık olmak?
Ya da başka hiçbir şey düşünemediğini zannetmek midir?
“Seni seviyorum” demek midir?
Seni Seviyorum’u duyurabilmek midir?
Aşk, özlemek midir?
Yahut özletmek midir?
Şiir yazmak mıdır?

…

Pes ediyorum.
Kim bulabilmiş ki, ben bulayım değil mi?
Olmadığını iddia edenler dahi varken,
Ne olduğunu anlatmak neyime…

Aşk’a uğramak niyetinde değilim bugün.
Daha okunaklı cümleler söylemek istiyorum.
Yürekteki her kimse,
Gitmemiş;
Ve yerine hiç kimse gelmemiş gibi…
Maviye çalan düşler,
Kararmamış gibi…
Hayallerim her demir aldığında,
Alabora olmamış gibi…

Afedersiniz.
Okunaklı demiştim değil mi?
Dokunduğu yürek var mıdır ki bu karalamaların…
Buğulanmasaydı gözlerim hayallerimde,
Görmek nasip olur muydu sevdâmı?
Uyandığını bile bile
Gözünü açmamak
Neyin korkusu ola ki?

…

Af buyurun.
Saçmalamak niyetinde değildim aslında.
Böyle dengesiz bir insanım işte…
Ben var ya ben,
Şimdi çıkar bu saçmalığı
Şiir diye yutturmaya kalkarım.
Okudukça birileri,
Ne olduğumun rüyasına dalarım.
Ne yapmaya çalışıyorum ben?
Bilmiyor muyum?
Niye kapanmaya meyilli şimdi bu göz kapaklarım…
Saçmalamak…
Susmak…
Unutmak…
Ben…
Her şey…
Ve hiçbir şey…
Ahmak!