Ahlât -ı Erbaa - Garib Çoban

Ahlât-ı Erbaa - Garib Çoban

Biz sadece başlangıcıyız şiirin.
Cümlenin onun coşkusunu serbest bırakmak içindir.
Karanlığın uçurumunda ona göster sevgiyi.
Bir kadının ihtiyaçları
ile karşılanabilir zor uyanış sevgide.
En derin arzularına soyunurken
gözlerinde gece.
Kalpten kalbe yürüyen kimse, henüz yoldayken bile varmış demektir.

İnsanın anlamı, elde ettiklerinde, ulaştıklarında değil, ulaşmaya çalıştıklarındadır.
Yani nerede olduğun sana bütünüyle bir anlam bahşetmez.
Ve fakat nereye doğru yol aldığın, seni tanımlayan en önemli ipuçlarını verir.
Her hayal kırıklığında, yine yeniden başlama azmini veren Rabbe hamdederiz.
Kalpten kalbe yürüyen kimse, henüz yoldayken bile varmış demektir.

Vazgeçmekle meşhur insan; vazgeçmekten alıkoyan sebeplere hamdederiz.
Samimiyet hakkında bir kalbi sulamak beslemek sevgiye ne kadar yakın olduğunla ilgili.
Başka birine hissedebilir.
Mutluluk bir ruh halidir.
Olaylara nasıl baktığınıza göre değişir.
Oysa seni sevmelerinin sebebine kadar olur.
Kalpten kalbe yürüyen kimse, henüz yoldayken bile varmış demektir.

İçinizdeki durgunlukta med cezir.
Çünkü seni gerçekten görüyorlar denizdeki balıklar.
Küle dönen ormanda, filiz veren çiçekler gibidir ruhumuzdaki sevgi.
Zayıf, yorgun ama inanarak büyürler.
Kalpten kalbe yollara talibiz.
Zira diğer bütün yollar ya bir uçurumda son bulur ya da bir duvarla karşı karşıya.
Kalpten kalbe yürüyen kimse, henüz yoldayken bile varmış demektir.

Nicedir yürüdün, bir yere varamadın değil mi?..
İnsanlar bir anlam görürlerse, birçok şeye göğüs gerebilir.
Birçok şeyi alt edebilirler!..
Bir anlam göremezlerse hemen hiçbir şeyin üstesinden gelemezler.
Kalpten kalbe yürüyen kimse, henüz yoldayken bile varmış demektir.

Kafamız karışık!..
Fakat biraz karışık olmasında fayda var.
Hayatta çok ihtimâl var!..
Çünkü, kandırılmak kolay ve kanmak da mümkün.
Niyetleri okuyamayız ve elinde her çiçekle gelen ardında bir hançer de saklıyor olabilir.
Kalpten kalbe yürüyen kimse, henüz yoldayken bile varmış demektir.

Düşüncesinde net olan, insanı ve hayatı tanımıyordur.
Hayat biraz da med-cezir gibidir.
Hastalıktır, tam arzularıma kavuştum dersin.
Terk ederek seni, geri gider gelen.
Vazgeçersin; bu defa ardından koşar, sana doğru gelir.
Ameller niyetlere göredir.
Kalpten kalbe yürüyen kimse, henüz yoldayken bile varmış demektir.

Kudret sende sanırsın; bahanelere sığınır, sebepler sayarsın.
Lakin tabiatın kanunu budur, olduranda öldürende odur.
Gönül gülistanında her derde devadır, gülistan amberi sevdanın.
İnsan kiminle yürüyorsa ona dönüşüyor.
Bazen yavaş yavaş bazen bir anda!..
Bir şeye tutunabilmek için bir diğerinden feragat etmek şarttır.
Kalpten kalbe yürüyen kimse, henüz yoldayken bile varmış demektir.

Kötülükten sakınmak da iyilik yapmak manasına gelir.
Önünde iki seçenek belirdiği zaman.
Sen yanlış olanı tercih etmiyorsan, iyilerden sayılırsın.
İyilik her zaman eylemde değil!..
Bazen eylemsizliktir; elinde imkân ve seçenek varken, kötülüğü tercih etmemektir.
Bu bize pek kolay gelmeyebilir!..
Ancak varoluşsal, etik ve psikolojik bir gerekliliktir.
Zaten herşey kavuşamamaktan ibaret değil mi?..
Ömür su gibi akıp geçti, bize de vefası olmadı dünyanın.
Kalpten kalbe yürüyen kimse, henüz yoldayken bile varmış demektir.
(Y.ed - Kalp Sırrına Erenler Albümü)