Ahlat Ağacı Şiiri - Yaşar Turgut Bilgin

Ben bir ahlat ağacıyım
Bozkırda yol kenarında
Bir keklik dolanır etrafımda
Ekin ekemem, yığın çekemem
Harman yeridir eğlencem
Bir çocuk gelir bir oyun oynar
Kuzeye giden bir kırlangıç
Gelir dallarıma konar
Bir yaz zamanında
Ağustos ayında.

Her sabah bir kadın bir çıkın asar
Belki bir yabancıya bir azık olur
Kırıntısı kuşlara kalır
Akşam üstleri bir şenlik başlar
Ağustos ayında yol kenarında

Gökteki ay, akıp giden yıldızlar
Ey gözümü kamaştıran parıltılar
Işığımı çalmayın benden
Ayakta bir asır geçer
Birkaç taş, biraz toprak
Gövdemi sarsın yeter.

Karlı dağların ardında
Bir yalnız ahlat ağacıyım
Ormanlar çok uzakta,
İçimde saklarım hasretliğimi
Kabuğum sert, meyvelerim de
Boz bir kayanın süsüyüm ben
Bozkırda yol kenarında.