Umutlar üzerine kurulu tüm bu hayat,
Yaşamsa aynı bir hiçten yetişen ahlat,
Ruhumuzu biler kitaplar sanki birer masat
Cahillerle konuşmaktan hiç mi kalmaz takat?
Hiçbir yeni eski tadı vermez,
Kendi içinde kavga etmek de bu hayata değmez...
Dışarıya vurmadan kurumaz sanarsın nefreti,
Aklını dinlemezsen alamazsın bu hayattan dersini,
İnsanın kanını dondurur gaflete düşmüşün çehresi,
Farkına varırsan kalbini doldurur sevginin meyvesi.
Kendini affetmediğin hiçbir yerde huzur olmaz,
Ne kadar uğraşsam da bu kafamın içi dolmaz...
~Adnan Âsıf
Adnan AsıfKayıt Tarihi : 6.12.2019 23:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!