Ahlat Şiiri - Nevzat Güleç

Küçük sevgiler küçük meyvelerdır.
Meyveler doyurur sevgiler yaşatır.
Kuşların kelebeklerin yuvasıdır.
İnsanların sığındığı gölgesidir.

Tek başına yanlızlık onda.
Koskoca dünyanın ortasında.
Kıyısında köşesinde yanında.
Onun yapısında onun kaderinde.

Sevgisi meyvesi gölgesinde.
Yaprağı dalı çiçeğinde.
Gösterdiği yol istikamette.
İnsan oğluna görevi sadakette.

Kavurucu güneşin sıcaklığında.
Rüzgarın sert soğuğunda.
Karlı dağların eteğinde.
Tek başına yaşar dünyada.

Gelen taşlar giden taşlar.
Dallarının arasında kalan taşlar.
Yüreği kan ağlar gözlerinde yaşlar.
Dayan AHLAT ağacı dayan.

Sevgi, meyve olmayınca.
Güneşte gölgeyi kaybedince.
Elbet bir gün seni anlarlar.
Kaybettikleri zaman ağlarlar.

16 Nisan 2011 İzmir / Foça

AHLAT