Ey fâni sevgili!
Dilerim âhlarım izini sürsün,
Ne vardı vefâsız gittin ellere?
Ettiğini birgün elbet görürsün,
Peşinden sürüdün ilden illere..
Sen şenlendirirdin ancak hanımı,
Kendinle götürdün şu sol yanımı,
Sulara düşürdün tüm planımı,
Uğruna harcadım boşa yılları..
Hayat kaynağımı aldın elimden,
Faryâdın dinmiyor şiir, telimden,
Herkesler belledi seni selimden,
Bindirdin sonunda ölü sallara..
Böyle mi vermiştik seninle sözü?
Kör mü oldu acep diyorum gözü?
Bir miras bıraktın bende ki közü,
Çevirdin hasretten yakıp küllere..
Benim gibi seven hani çıktı mı?
Hayâllerini de doğru, yıktı mı?
Yüzüne bakmaya yani bıktı mı?
Bizleri sevk ettin farklı yollara..
Kıyamazdım oysa tek bir teline,
Ölmeden sarılsam tekrar beline,
Kurbân olsun Adem böyle geline,
Eğlence eyledin gel gör kullara..
Tarsûsî sâyende murat almadı,
Dünyaya hevesi inan kalmadı,
Kalbimi başkası aslâ çalmadı,
Mecnûn edip attın beni çöllere...
"Adem KAÇAR - 16/08/2018"
Adem KaçarKayıt Tarihi : 16.8.2018 15:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ey Gönül! Hadi sandıklarında yanıldığını anlarsan, mahşerde ne yapacaksın? Ey Gönül! Kınayanı kınamak dahi kınamaktır..
Rabbim ümmet-i Muhammedi cünun illetine -cinlerin tasallutuna uğrayan- tutulmaktan ve her türlü mecnunluk ve de meczupluktan muhafaza etsin amin.
TÜM YORUMLAR (1)