Ahlar Ohlar Eyvahlar Şiiri - Cihat Şahin

Şu dünyanın özeti, münderiçtir üç şeyde!
“Ahlar ohlar eyvahlar”,bir mealdir hayat’a!
Telaffuzda bu sözler, fakir zengin ve beyde,
Sonuç; biter ya “hamd’le”, ya dönüşür; ” hey hat’a”

İlk etapta çoktur “ahh”,arzulanan şey için,
Bu “ah”ya madde için, ya da bir mana için!
Arzu eder tahakkuk, hitam bulur çok ahlar!
Çoklar pişman nadimdir, zahir olmuştur hata!

Gıpta mala mülkeyse, görür her şey fanidir!
Lezzetleri sınırlı, zevalleri anidir!
Mahiyeti, numune, ebeddeki menba’ya!
Şükür için bunları, bize veren sani’dir!

Arzu ilim hikmetse, buda tekin değildir!
İlim irfan her şahsa, hayr-ı yakin değildir!
Gurur kibir ve dalal, âlimlere tuzaktır.
Yoksa amel ve ihlâs, âlim mekin değildir!

Niçin geldik cihana, anlayanlar bahtiyar,
Arif olup fark eder, dünya değil inse yar!
Gerçek yâri bulmuştur, yaran olan Kur’an’da,
Bu manayı bulana; arz dolusu bil”ohh” var!

Kimki dalar harama ve orada boğulur,
Şeytan onu kandırır, nefs eliyle sağılır!
Bunun için ziyan çok, akibeti hüsrandır!
O zavallı kabirde,”eyvahlar’la”döğülür.

Muttakiler Salihler, asla nadim olmazlar,
Mübarekler muhlisler, elem keder bulmazlar!
Hak onlardan razıdır, onlar razı Rahimden,
Marziyeyi bulanlar, sonsuza dek ölmezler!

Arif olan anladı, mealini üç şeyin,
Yapmalıdır kıyası, kirlenmeyen her beyin!
Sonra eyvah demenin, yok insana faydası,
Hemen tövbe ederek, daima “ALLAH” deyin