Ömrüm,
şu duvarda asılı,adeta beni bitirmeye ant içmiş,
o akrep ile yelkovan arasında.!
....
Öğrendiğim şu ki hayattan,
yaşam dediğin, hep bir ağlayış saatleri.
Ve ben yine o saatlerde,
gecenin bir yarısı,
yazıyorum bu şiirimi.
..
Güneş tepemde,
toprak sıcacık, çocukluğumun geçtiği o bahçeli evdeyim
küçücüğüm, ve etrafta dolaşan o karıncalar. ah o mutluluk saatlerim.!
Sanki bir göz kırptı
nasıl çabuk geçti o günlerim..
ah bir tutabilsem zamanımı, keşke yaşasam tekrar o sevinçlerimi.
Hurre Zan
Kayıt Tarihi : 27.5.2024 22:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!