Ahlakta sınıfta kalmak Şiiri - Oktay Avcu

Çocuklara borcum var,
boynu bükük babalara,
işsizlere borcum var,
süt alamayan utangaç annelere,
kirletinen dünyaya borcum var,
kuzenim sende borçlusun,
bütün kuzenler borçlu,
gençlere borcum var,
iflasın ortasında bir dünyalıyken,
herkes borçlarından
ve ödevlerinden habersiz,
kimse borcuna sadık değil,
insanlıkta,
ahlakta
Vicdanda,
Sınıfta kalmışken,
ve iflas etmişken
dinde sınıf atlasan ne olur,
hayalsiz bir gelecek bırakmak olmaz,
hep motorları maviliklere sürmeyecez,
artık mavileri motorlara çekecez,
susarsam,
beklersem,
korkarsam,
bu borç ödenmez,
gülümseyen bebelere borcum var,
ağlatma diyorlardı,
kirletme dünyayı,
temiz bırak diyorlar,
ağacını,
ormanını,
yeşilini,
mavisini,
suyunu
ve madenini,
bu umursamaz,
duyarsız,
teknolojiden,
Bilimden uzak,
düşüncesiz beni görüp,
yinede gülümsüyorlar,
komedyen değilim,
öyleyken
onları güldürme,
onlara sevinç,
onlara huzur,
onlara refah görevim var,
sus derseniz susamam,
süs köpeğine benzeyen halimmi var,
onları zor bir hayat yorar,
süpürmeliyim,
ne kadar karmaşa varsa,
kirletip gitmek yakışmaz,
hiç haberim yokmuş gibi
kirli bir dünyayı onların üstüne örtmek olmaz,
yıkayıp bulut güzelliğinde,
sermeliyim önlerine,
sofralarında bir dilim ekmek
iki zeytin tanesi olmalı,
aç uyuyan çocukların
ağız sulanmasını bilirim,
Ayın şavkında sevgililer elele
Gözlerine doldurup mutluluğu,
Aşk dolu savurmalılar.
bir rüzgarın kanadına tutunup,
sevgiyi,
merhameti,
hoşgörüyü öğretmeden
ve öğrenmeden,
bu borç bitmez
ve dahada önemlisi,
dünya herkese aitken,
herkes tek kendinin sanıyor,
Tek kendine çekiyor dünyayı,
sormadan
izin almadan
danışmadan,
o yüzden
bir dene,
çalmadan yaşamakta güzel kuzenim,
herkesin lokması ağzında kalsın..
doy biraz. .