fotoğrafsız zamanlardan bir eski ahkam
kim bilir kendi kendine odalarda sıkışmış
kim tutsa sesinden görünür kin tuttuğu
aklını teslim almış unuttuğu bir anlam
sanırsın ki yalnızlıktır
sanma ki yalnızlıktır
bitmeyen kerbeladır yürüyen tarihleri
uzanır her yanına elleri zincir olur
vurur döker kanını
ağulu sabahlarda
sünni midir ruhu
şii midir bedeni
hüsey’nin kancasında
tek günahı muharrem’de içtiği alkol olur
çırpar ve çarpar duvarlara hiç aklından çıkarmaz
kimsenin görmediği o bitmez alınganlığı
olduğunu görünmez
göründüğünü durmaz
adını koymadığın
ömrüne kıble olmaz
Kayıt Tarihi : 24.10.2016 14:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!