AHKAF SURESİ
Ahkaf; sıra sıra kum tepeleri anlamına gelir. 21. Ayette geçer. Resulullah’ın dilinde bu isimle zikredilmiştir. Ha-Mim ailesinin son suresi 7, suredir. Casiye suresiyle Zariyat suresi arasında yer alır. İniş zamanı ise Mekke döneminin en zor günlerine denk gelir. Peygamber efendimizin Taif dönüşüne tekabül eder. Nübüvvetin 10, yılına denk geliyor.
Mekke’nin aristokratları bu davete var gücü ile direttiler. Önce suskunlukla karşılık verdiler. Kaale almazsak söner dediler. Vahyin gücünü kıramadılar. İkincisi, alaya aldılar. Alemlerin Efendisine en aşağılayıcı alayla karşılık verdiler. Hem Kur’an’la hem de vahiyle dalga geçmeleri de fayda vermedi. Üçüncü aşama, işkence, fiili baskı, bir kısım sahabi buna dayanamıyordu. Bir boykotla karşılaştılar. Müslümanların tamamını tecrit ettiler. Şibi Ebi Talip vadisine bırakmışlar; yemek, ekmek, içmek ne varsa ellerinden almışlar; gıda maddesi namına bir şey sızdırmıyorlardı. Gerçekten müminler imanlarının bedellerini çok ağır ödüyorlardı. 3 yıl sürmüştü bu boykot. Ebu Talip bu boykot esnasında vefat etti. 3 ay geçmeden Hz. Hatice vefat etti. Darun nedvede toplanan aristokratlar Ona suikast düzenleme kararı almışlardı.
Efendimiz; daveti genişletmek ve boykotu aşmak için Taif’e gider. Hem de yürüyerek. Çünkü binek alacak kadar serveti yoktu. Umuyordu ki Taif’teki akrabaları ve arkadaşları ona sahip çıkacak. Ama umduğunu bulamadı. Onu, çocuklara ve delilere taşlattılar. Çıkış esnasında ise o meşhur duasını yaptı. ALLAHIM! BEN GÜCÜMÜN TÜKENDİĞİNİ SANA ŞİKAYET EDİYORUM. KUVVETİMİN TÜKENDİĞİNİ SANA ŞİKAYET EDİYORUM. İNSANLARDAN BIKIP USANDIĞIMI SANA ŞİKAYET EDİYORUM. YA RABBEL ALEMİN! BENİ KİMLERİN ELİNE BIRAKTIN. EĞER BANA GAZAPLI DEĞİLSEN, KIRGIN DEĞİLSEN BEN BU ÇEKTİKLERİMİN HİÇ BİRİNE ALDIRMIYORUM. BENİ NURUNLA AYDINLAT. BENİ NURUNDAN UZAK TUTMA. BENİ BİR AN BİLE OLSA NEFSİMLE BAŞ BAŞA BIRAKMA. Diye yalvarıyordu.
Dönüm noktası. Bittim Ya Rabbi denilecek yerde; yettim ya kulum deme zamanı. İlk yardım, ilk işaret fişeği Addas idi. Çöktüğü o duvarın dibinde bir köle. Ninova’lı Hz. Yunus’un (AS) hemşerisi. Önce yüzünü temizledi ardından ellerini ve ayaklarını. Öptü ellerinden ve Peygamberimizden dualar istedi. Mekke’ye dönerken bu surenin 29 ve 32, ayetleri nazil oldu. “Aen üzülme, sana en yakınların ihanet ederse, O sana en uzaklardan yardımcılar gönderir.” Onlarda cinlerdi.
Allah’sız bir hayat, o kadar bereketsin bir hayat olduğunu gözler önüne sererek sure son buluyor. Sanki bir saat kadar yaşanmış bir hayat. Bir güne inmiş.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta