Ahizem Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Özlediğimi nasıl söyleyebildim, bilemiyorum,
-soğukluğunda ahizenin,
‘Ben de özledim’ dediğinde, delirtiyor adamı
-sesindeki dilsiz ürkekliğin.

Makineden nasıl ürktün, anlamadım
Eski bir ahize bu;
-yemez yüreğini, korkma!
İster bilsin yamağın, ister bilmesin;
-öylesine hoş bir ses ki o;
-tadı damağında kalıyor insanın.

Bilmem ki; platonide açığı koyusu olur mu,
-titrek bir yüreğin?
Güzele de aşık olursun hemen,
-tünersin dalına varsa cesaretin,
Yoksa, zaten farketmez;
-ha kopmuş,
-ha kopmamış kıyametin.

Tamam canım, geldi şu cinnetin
Açıkça belli oldu herşey;
-sevda öldü
Elinden gelen de bu kadar, gerisi yok!
-artık ağulu yürek eve döndü.

Gece bastı yine ortalığı, işte gördün!
-indir ahizeyi!
Biraz da sese kör baksın gözün,
Kapat kapıları, çilingiri öldür!
Boğ gönlünü, sok cendereye!
Ne kadar atsan da yüreğini işkenceye,
Ne mümkün dayanmak, acılara
Kısır döngü dışında çağlar çünkü dimağın.

09.08.2000-2008-2009