Ahıska Türkleri Şiiri - Cemalettin Turan

Gürcistan’ın içinde, bir Ahıska yöresi
Binlerce yıl şân ile, hüküm sürmüş töresi
Mezâlimin bendini, yıkarken güçlü sesi
Zülme karşı direnmiş, cesur Ahıska Türk’ü
Masal değil bir gerçek, yaşanmış hazîn öykü.

Yıl; bin dok yüz kırk dört, on beş Kasım sabâhı
Tüm şafaklar kararmış, sanki katran siyâhi
Kem gözlerle vurgunun, anlatılmaz îzâhı
Zülme karşı direnmiş, cesur Ahıska Türk’ü
Masal değil bir gerçek, yaşanmış hazîn öykü.

Asırlardır öz yurdu, toprağından sürülmüş
Zâlimlerin gözünde, her zamân hor görülmüş
Çileli bir hayâtla, ölüp ölüp dirilmiş
Zülme karşı direnmiş, cesur Ahıska Türk’ü
Masal değil bir gerçek, yaşanmış hazîn öykü.

Bir asîl gen taşır ki, asırlardır soyunda
Kültürünü yaşatır, düğününde toyunda
Üç kıtaya dağılmış, kimi serhâd boyunda
Zülme karşı direnmiş, cesur Ahıska Türk’ü
Masal değil bir gerçek, yaşanmış hazîn öykü.

Stalin’in emriyle, her tarafı yakmışlar
Nice masûm insanı, vagonlara tıkmışlar
Karşı çıkan kim varsa, yağlı kurşun sıkmışlar
Zülme karşı direnmiş, cesur Ahıska Türk’ü
Masal değil bir gerçek, yaşanmış hazîn öykü.

Ömrünce hiç silinmez, buruk hâtıralar var
Vuslata dek sînede, derin yaralar kanar
Bitmeyen bir özlemin, meş’alesi hep yanar
Zülme karşı direnmiş, cesur Ahıska Türk’ü
Masal değil bir gerçek, yaşanmış hazîn öykü.