Ahıska-adres Taşı Şiiri - Dursun Özden 3

ahıska-adres taşı

gördüğünüz bayrak örtülü-ölü kalabalık-düğün alayı değil
kimsesizler gömütlüğüne-kendi tabutunu taşıyan hepimiz

ve göç yolları tıkadı, ardesi belirsiz, ölüm katarı kara treniz
yazın yanar-kışın donardı, sılaya uzanan o ıslak raylar ikiz

vagonların numarası-adresi yoktu-hamamda sular dondu
kanı donmuş yaramıza tuz bastılar, kimsesizdi ölülerimiz

biz ki; öz varanımızda sürgünüz ve yaşam bir damla deniz
asalak düşman kağıttan kaplan-sıska, gurbeti sıla yapanız

ve sürgünün sessiz tanıkları ve onlar ki; bizim ahıskamız
hasım içimizde, elma iç kurdu-ince hastalık, tıkandı geniz

ey zalimler! şeytana, dolara tapan faniler, doğayı kirlettiniz
her gece karanlığında acı, alev üfleyen o kokmuş nefesiniz

yanan canlara-şehitler ardından ağıt ve yükselen sahte sesiniz
öz vatanında sönen ocak-börtü böcek-çocuğun-kan bedelisiniz

“bu vatan; toprağın kara bağrında, bir uçtan bir uca göçenleriz”
kara papaklı kafkas yiğidi-mesheti savaşçısıyız ve ferganalıyız

vatansız ve bayraksız bu coğrafya, o bellek-o gelecek türkmeniz
ahıska isyanı, asya’da çığlık; adres taşı yeriniz, bizsiz kimsiniz?

dursun özden