Ahıska Acısı Şiiri - Murat Karal

Bir çiçek açardı asırlar boyu
Kafkasya'ya onur,şeref verirdi
İnsanı pek aziz,gönlü billurdan
Onlar ki Türklerin özbe öz soyu

Dik oldu başları,zulüm görse de
Ahıska yıkılmaz,tarih ölse de
Kaldırır bayrağı elbette bir gün
O zaman görürsün neymiş zelzele

Ne idi minnetin,kahpe Stalin
O masum canları ne diye ezdin
Zalime zulmümü baki kalacak
Kafkasa yazıyı hep kara yazdın

Trenler,trenler lanet trenler
Doldurdun onları nereye saldın
İnliyor anası,bacısı,kızı
Ey kalbim ha durdun ha orda kaldın

Dipçiğin zoruyla,söktün insanı
Ey cani Stalin insanlık hani
Sürüdün,sürüdün gözü yaşlıyı
Bir yurda böyle mi adalet saldın

Bitermi sanarsın koca Türk eli
Çalılar durdurmaz bu coşkun seli
Ahıska Türklüğün şerefli dalı
Sen sade o daldan bir elma aldın