Ahirete Yolculuk Şiiri - Murat Gökçe

Yığılıp yere düştü her şey aniden oldu
Kalp krizi tutmuştu benzi sarardı soldu
Ruhu terk ediyordu artık vadesi doldu
Kendiydi yitip giden habersizdi halinden

İlk kızı gördü yerde haykırdı baba uyan
Çekilmişti tatlı can yoktu ki onu duyan
Oğlu yetişti birden ne olur biraz dayan
Kendiydi yitip giden habersizdi halinden

Hastanenin önünde toplanmıştı çok insan
Hallerde perişanlık bitmişti dilde lisan
Gözleri dalıp gitti durmuştu sanki zaman
Kendiydi yitip giden habersizdi halinden

Öyle geçti o gece herkes figan feryatta
Bekliyordu cesedi morg dedikleri yatta
Sabah son banyosunu yapacaktı ki hatta
Kendiydi yitip giden habersizdi halinden

Gün ağarmış sevenler etrafa derilmişti
Solmuş ceset yıkanmış helâllik verilmişti
Hazırlık tamam olmuş kefene sarılmıştı
Kendiydi yitip giden habersizdi halinden

Tahta tabut içinde omuzda gidiyordu
Yastaydı eşi dostu erken gitti diyordu
Karısı bitap düşmüş ağıtlar ediyordu
Kendiydi yitip giden habersizdi halinden

Kıldı cemaat namaz okunmuştu selası
Basacaktı bağrına beklenmedik sılası
Defnedildi kabire edilerek duası
Kendiydi yitip giden habersizdi halinden

Ne yazık ki ayrılık vakti gelip çatmıştı
Veda bile etmeden ebediyen yatmıştı
Kalkmaya yeltenirken sonunda fark etmişti
Kendiydi yitip giden habersizdi halinden

Murat Gökçe Karsî
04.02.2016