Ahiret Şiiri - Şahin Tokmak

Kaç, kop, çabala. Kurtarır mı? Amelin ne eder.
Yolun sonu, bir top kefen, kabala on metre eder.
Ne ekersen, Ahirete seninle beraber o gider.
Ölüm gelmeden, hazırlan, kendini bil bilader.

Yalansın dünya, kendine aşk edensin dünya.
Yalancı Cennet ve Cehennemi olan dünya.
Yaş kemale gelince, beni uyandıran dünya.
Kimine kelek, kimine kavun yediren dünya.

Ana rahmine düşer, sevdikleri peşine düşer.
Tatlı sevinç el, alem bekler meral içine düşer.
Kimi günüde, kimi gününden önce aleme düşer.
Doğar; Kız mı? Erkek mi? içine tatlı sızı düşer.

Bir iki yılda ayağa kalkar, aileyi sevince boğar.
Tatlıdır, gülücük atar, büyüdükçe yeniden doğar.
Ancak aklı başına on beşinde gelir, hayatı sorar.
Aklı başına gelir, gerçekler karşısında tekrar doğar.

Ömür sermayesi pek azdır öğrenir, hayatla ilgilenir.
Sonra sermayesini, şartlara göre değerlendirir.
Kaç kop çabala. Senin nasibin ayrılmıştır bir, bir.
Gençliği var, hedefleri var, Arkasına bakar, dinlenir.

Yaş olmuş elli, dünya - ahiret hayatı açıkça belli.
Düşünür, yaş kemale ermiş, saçlarından çok belli.
Saçlara ak düşmüş, vücut yıpranmış, halinden belli.
İnsan ömrü bitmeyecek sanar, Önünde mezar belli.

Ortalama yetmiş-seksen bilemedin doksan yaşadın.
Her şeye saldırdın, eline geçmedi. Noksan yaşadın.
Baktın hayat sermayesi pek az, göz yaşı boşaldın.
Düşündün, muhasebenin yaptın, maziye mi daldın?

Şahinim hiç düşünme. Çalış, burası ahiretin tarlası.
Hayat geçiyor, yolculuk çetin, ahirette amelin fazlası.
Her gün, her an yaşadın, yolun sonu da ahiret olması.
Molasız, kotasız, isterim mekanımın cennet olması.