Ahırardı parkı, hatıralarımın yâdı,
İçinde kenarına oturduğumuz bir kaya vardı.
Dibinde babayla oğul yorgunluğunu atardı,
Kurulunca şöyle kenarına, baba sigarasını yakardı.
İzlerdi oğul da babasını ve parkı,
Keyifle çekerken baba, sigarasını.
Ne baba kaldı şimdi ne de o kaya,
Hepimiz şimdi farklı diyarlarda,
Güzelleşmiş şimdi o oturduğumuz park da,
Lâkin silinip gitmiş hatıralarım o kayayla.
Ahırardı parkı, hatıralarımın yâdı,
Değişmenin, güzelleşmenin sırası mıydı?
Kayıt Tarihi : 8.12.2015 13:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!