Ahir zaman
Sen sınıfta kaldın eski dost
Ahir zaman deyip geçtik geçmesine.
Görüyorum ki ipini pazara çıkarıyor adamın
Kirli çamaşırlarını elinde verir ansızın.
Ne kuyular kazmışşsın uçsuz bucaksız
kimine düşmüşün, kiminden çıkmış.
bırak artık şu kazma küreği elinden
Ahir zaman kendi mezarını da sana kazdırır!
Fesatlık, kıskançlık, dedikodu insana yakışmaz
sadece kendin için bırak elindeki kazma küreği dost!
Dönüp dönüp hep kendin, kendi kazdığın kuyulara düşersin.
Yaşım ilerliyor, vaktidir deyip savaş açsam şimdi sana
kaybedersin bende kalan ne varsa.
Ey hayat içinde edindiğim dost...
Şimdi büyük bir pazar kursam gönlüm için de
bendekileri ucuz fiyata döksem ortaya
fark kalırmı ikimizin arasında?
Ama yapmamalı insan olan insan...
Bilirim ki;
kurulan pazarlarda satılan insanlık olur,
insanlık ölür anla...
10.09.2014
Şevket DalboyKayıt Tarihi : 11.9.2014 11:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!