Ahir Zaman Şiiri - Mustafa Üstündağ

Kalbin yolu ıssız bir sokak gibi tenha ve tekinsiz.
Canımın cananı, n'oldu bugün hayat pek bi keyifsiz.
Kadere yol vermek gerekli yürüdüklerim bir hayli güvensiz.
Ankara sabahı gibi çehren bugün,çok soğuk ve belirsiz.

Düşledim yine seni uzandığım sert bir koltukta .
Bedenim uyuyor fakat ruhum dar ağacında bir boşlukta.
Dizlerim yara, gönlüm gibi hayatın cilvesinden kaçmakta.
Bir gece aynada konuştuğum surat, benden bir hayli korkmakta.

Alev gibi içim, sırtımda durur dert hançerinin izleri.
Son bulsun ısdırabım, cellat dola artık boynuma ipleri.
Günyüzü bilmem, karadır bahtım Tanrı sevmez bizleri.
Şu garibi görenlerin bakmaya almıyor artık içleri.

Her günüm ayrı bi' kasvet sağlam duramaz leş bedenim.
Söyle onlara dert meclisinden en son kalkıp gidenim.
İyi tanı beni, musalladan başka olmadı baksana sevenim.
Ahir zaman gelip geçici budur kendimi kandırma nedenim.

Sondur bu dedikleri, Mute'nin yakasını bırakın gitsin
Zarar olduğum her kişi çekinmeden beni bir çırpıda silsin
En tarifsiz his bu zamanda tasalarım üst üste binsin.
Elim varmaz o yüzden ben değil hayat  üstünü çizsin.