Ahir Zaman Şiiri - Ömer Liman

Kıyamete az kala,
Şu zaman ahir zaman,

Yorulmuş yaşlı dünya,
Ayda kalmamış derman,

Sekmiş kutup yıldızı,
Dinlemez olmuş ferman,

Unutmuş mihverini,
Güneş meçhule mihman,

Okyanus kirli çeşme,
Atmosfer kirli yorgan.

Gündüzün nuru kaçmış,
Gece, mehtabı noksan.

Evcilleşmiş canavar,
Canavar olmuş insan.

Hüzne gark olmuş eylül,
Kurumuş kalmış nisan.

Tarih yalana teslim,
Masala dönmüş destan.

Tabutta mevta namus
Ara hasrettir fistan.

Şakımıyor bülbüller,
Hazana yolcu bostan.

Dağılmakta ahenkler,
İmarı sağlam viran.

Ufukta kara yok mu?
Nerede kaldı liman?

Dalkavuk narasıyla,
Ortalık tozlu duman.

Hainler ihanette,
Kurtlara teslim meydan.

Ekabirler kiralık,
Gorile teslim divan.

Eşek arı olunca,
Patladı küçük kovan.

Ayılardan kurtuldu,
Şebeğe kaldı orman.

Yalan erdi kemale,
Yalama oldu zeban.

Mimberlerde dirildi,
Papa ikinci urban.

Meclisler var halkına,
Problemler doğuran.

Vekilleri kuşburnu,
Bakanları ısırgan.

Bülbül maskesi giymiş,
Gagası kanlı doğan.

Sibak-ı re’sul beled,
Siyak-ı yari ruhban.

Faş eder münafığı,
Asr-ı Huzeyfi Yeman.

Sürüler aynı sürü,
Çobanlar farklı çoban.

Kimisi ney çalıyor,
Kimisi saz- u keman.

Milletin ensesinde,
Ölmeye vermez aman.

Mazlumun feryadıyla,
İnler durur asuman.

Yaralar kangren olmuş,
Kar etmiyor pansuman.

Global emperyalist,
Düşmanımız pek yaman.

Müslüman maskelerle,
İçeri sızmış düşman.

Sultacı gayri müslim,
Teba a ehl-i iman

Yerli bit pazarında,
Mezata çıktı yaban.

Çalanın cebi dolu,
Çalmayan tam gariban.

Kederler bahr-ı esved,
Çileler bahr-ı umman.

Tertemiz dimağlara,
Kirdir, zehirdir akan.

Siyonist fetvacının,
Tavuk elinde kurban.

Kur’an dan uzakların,
Elinde kalmış Kur’an.

Hedefini şaşırmış,
Ah zavallı müslüman.

Mecra-ı madde zulüm,
Ta süreyyada iman.

Derde derman diyorlar.
Nerdesin nebi Lokman.

Sevaplar ufak tefek,
Cürümler koskocaman.

Doğdu necmi süreyya,
Olduk yeniden ümran.