Ey fâni sevgili!
Neredesin gönül kilidim açan?
Öyle hasretim ki gel segâhına;
Niçin yanıyorum kıvılcım saçan?
Düçâr olmuş isem yazık âhına..
Gel yine gönlümü hemencik tavla,
Ateşlerde yanmak Aşkından evla,
Turâptan şâheser yaratmış Mevlâ,
Sevdiğim kurbânım O Allah'ına..
Kendimi ararken daha da yittim,
Benliği terkettim, senliğe gittim,
Bana beni anlat yoksa ben bittim,
Nasıl muhtâcım yâr sen izâhına..
Yediğim Aşkındır, çileler suyum,
Sana teslim oldu ne varsa huyum,
Ey bana Allah'ı bulduran duyum,
Canım siper zâten vur silahına..
Gönül bu unutmaz, kolay mı söyle?
Unuttum desem de inanma öyle,
Hiç mi vicdânın yok çağırma böyle?
Neden gelem senin yâr nikahına? ..
Fâniden vefâyı beklemek hatam,
Mahşere Aşkını azığım katam,
Bir Fâtiha gönder huzurla yatam,
Girme gayrı Adem kul günâhına...
Kayıt Tarihi : 13.4.2016 12:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!