Ahımın Uçuştuğu Çatıda Kar Var

Ahımın uçuştuğu çatıda kar var Mevsimi değil bu sözlerin içime dert olur bakınca Metruk evin salonu gözünde miyop taşır yıllarca Ardındaki kiremit renkli evin penceresine Akar gözyaşlarım Kaşkolü dolarsın rüzgâra bir menzil öte Kaydığın yerde seni kuru bir yaprak karşılar mükedder Ellerini cebinde uzatırsın hoyrat sokaklara Akşamı bilemezsin hangi taraftan misafir edeceğini Köpeğin sesini aklında tutarsın heceleyerek Mahallenin çocukları ellerinde çomaklarlar bekleşir köşede Çığlığı topaç yapar saklarsın sımsıkı parmaklarında Adamsan git Yüreğinde taşıdığın korkuları hesaba katmadan Bildiklerin seni cehalete teşne kılar Merhamet yüzlü bakışlardan Aldığın nefesi soğuk suda sıkarda salarsın Sıcak ekmek tadındaki özgürlüğüne Fırından taze çıkan ekmeği böler ellerinde bir çocuk Köpek yavrularını doyuracak bu kışta aklınca Elini koltuğunun altına götürmez ki bölsün ekmeği Gözlerinin içine bakınca sallanır Topuklarının ucunda Kelimeleri emanet bırakır karların üstüne Kar utancından erimeye başlar ekmeğin düştüğü yere Çocuk bir elindeki ekmeğe bakar kayıtsız Bir de bulutları perçeminde tutan göğe 12.12.2007 Darende /Saat:16.20