Ahımın Ateşi Şiiri - Mahmut Gazi Şimşek

Bir ah! Çektim, derinden, kalbim kaynıyor
Tutuştu her yanım, içim yanıyor
Kor gibi vücudum, alev yükseliyor
Yandı benliğim, kemiklerim eriyor

Yanan kemiklerim, mahmaha döndü
Ciğerim, pare pare kalmadı yandı
Alevler parlamadan, bitirdi söndü
Evet: Ben varım amma, benliğim yandı

Davran! iki gözüm, gafil avlanma
Yurduna, milletine, hain davranma
Kimliğini unutup, meluna kanma
Şehitlerin yâdısın, sakın unutma

Sorarlar! neden, ah edip yanarsın
Derim ki: Seni, unutturan utansın
Bilsen derdini; Er geç sende yanarsın
Unutma ki: Bu ahı! Sende çekersin

Haine! Bendini veriyorsun, niçin?
Çok biliyorsan: Düşün, vatanın için
Davanla öğün; Çalış, milletin için
Beni yakan ah! ... İşte, bu halin için