Ahım Var Şiiri - Arif Taner

Bir eylül akşamında penceremin kıyısındayım, çayım sigaram ve, yalnız bırakmayan yalnızlığım.
penceremden bakınıyorum bom boş uzaklara, aklımsa karmakarışık sırf deli sorular kafamda. Düşünmek istemiyorum artık yapılan haksızlıkları,
Unutmak istiyorum tüm çektiğim keder acıları, İstemekle olmuyor, unutulmuyormuşki yaşananlar.

Öyle yer etmişki yaşadıklarım hafızamda,
Derin yaralarım var brnim sırtımda yüreğimde, Elbet yapılanlara vardı bir çift sözüm,
Tüm sözlerimi ben yüce divana bıraktım.
Sustum.
Sükuttu benim hakkıma düşen,
Sanmayınki korktum, korkumdan değil, Söyleceklerime el vermedi edebim, Düşündümde ben haksızlık edenler kadar zalim değilim,
Her yapılanı ben, yüce adalete Allaha havale ettim.

Söyleyin ne olur hatam nerede neydi benim,
Can dediklerimden hep darbe yedim,
Her yüzüme güleni dost bildim,
Sevdiklerim için ömrümü feda ederken, göremedim maskeli sahte yüzleri,
İsteselerdi canımı verirdim görmeden önce gerçekleri,
Bundan böyle inanmam güvenemem artık kimselere,
Beddua etmek istemem kimseye fıtratım değil, Düzenbazlık kahbelik senaryo oyun bilmem,
Kişiye ortama göre bir şekle kalıba giremem,
Ölüm hepimize o kadar yakın iken,
Bir ayet düşer yüreğime,
Herkes yaptığından sorulacak, diye.
Şimdilik susarım vardır herşeyde bir hikmet, İmtihan bu ya,
Hala umudum var bu günlerde geçecek,
Elbet birgün kader bizede gülecek