Âhî Dîvânı 89 Şiiri - Ahi

Seg-i kûyuñ ne ceng eyler bu cism-i nâ-tüvân içün
Ne lâzım bunca ğavğâlar bir éki üstühân içün

N’ola ‘âlemde bir târîh éde ol yâr-ı sengîn-dil
Éşigüñ taşını dikseñ mezârumda nişân içün

Benüm menşûr-ı a‘mâlüm yeterdi rûz-ı mahşerde
Seg-i kûyuñ izi olsa berâtumda nişân içün

Bélini çeng éki bükmiş elinden zâr édüp ağlar
Hevâ-yı ‘ışk pîr étdi beni bir nev-cüvân içün

Geçürdüm ‘ömr devrânın hevâ-yı zülf-i yâr ile
Nasîb olmadı çok yeldüm bu ‘ömr-i câvidân içün

Kudûmından benüm olurdı ÂHÎ gözlerüm aydın
İzi tozını gönderse habîbüm armağan içün