Âhî Dîvânı 107 Şiiri - Ahi

Sarılupdur bedenüm penbe-i dâğ-ı tenüme
Geymege zerrece yér kalmadı pîrâhenüme

Soyunup ‘ışk-ile Mecnûn gibi ‘üryân oluram
Yañılup kimse yapışmaya benüm dâmenüme

Kanda bir bâr-ı girân u ğam u mihnet var ise
Yâr-ı cânum gibi muhkem tolanur gerdenüme

‘Âlemüñ halkını ko hâlüme hayrân étme
Gel gülünc étme beni dôstuma duşmanuma

Sabrumuñ hirmenidür sînede cânum ÂHÎ
Âh kim sûz-ı dil âteş bırağur hirmenüme