Âhî Dîvânı 1 Şiiri - Ahi

Éy nesîm-i kudretüñ nefhinde âdem bir nefes
V’éy harîm-i gülşen-i lutfuñda ‘âlem hvâr u has

Zikr-i hamdüñdür ki her milletden oldı âşikâr
Ka‘be’den âvâz-ı hû büt-hâneden bâng-i ceres

Sensin ol bî-çün ki birdür saña nisbet her mekân
Kurb u bu‘d u taht u fevk ü sağ u sol u pîş ü pes

Nâr-ı Mûsî’dür celâlüñ şemmesinden bir eser
Nûr-ı Ahmed’dür cemâlüñ pertevinden bir kabes

Tâlib-i dîdâr olan dil-teşne vü ğam-dîdeler
Cûy-i hûn akıtdılar gözden çü Ceyhûn u Aras

Zâlim ü bî-dâd içün dergâh-ı ‘adlüñdür penâh
Zulm-i bî-feryâd içün yâduñ durur feryâd-res

Bulmasa tañ mı cihân zindânı bendinden halâs
Aña kim bu şeb-rev-i İblîs-i nefs oldı ‘ases

Dâne içün dâm-ı hırsa düşse tañ mı murğ-ı cân
Anda ki Âdem gözleye gendüm Halîlu ’llâh ‘ades

Kankı nâkesdür kese senden ümîdin kahr ile
Ni‘met-i lutfuñla çün mahrûm kalmaz hîç kes

Ravza-i ‘ışkuñda cân murğını ta‘lîm étmege
Bu dokuz çarhı aña kılduñ müşebbek bir kafes

Ko senâ vü medhi gel ÂHÎ du‘â-yı Hazret ét
Kim bu varlıkdan kamu ol bir du‘âdur saña bes

Dâyim el üstinde tut devlet du‘âsın ÂHİ’yâ
Şükr ü minnet Râzık’a el yüze sürmekdür meges