Ahh Sidar! ... Şiiri - Melek Zeynep Bulut

Kalbimi kanatıyor sevdan
Yaralıyım ah yar
Yaraladığın kadar..
Çizdiğin yoldan öte gidemiyorum
Ve bir daha geri dönemiyorum gittiğim yerden
Bir şey öğret bana sevdaya dair
Ki o şey umuda götürsün beni yeniden..
Ardına diken dökme artık
G e l e m i y o r u m...
Kalbimi kanatıyor sevdan
Yıkık köprüler gibi
Müptelayım ayak sesine
Ah Sidar!
Ah doğunun pranga süslü gençliği
Ah sefil saraylarda sürgün manolya
Bu geçit vermez dağlarda
Senin kadar ölüme gün saymışım
Senin kadar susamışım ölüme
Ben yıkılmışım yine
Ben yaralanmışım
Adım “mecnun! ” diye geçmiş kayıtlarıma
Ne desem nafile
Dua tutmuyor dilim
Ellerim indiği gün kınanmışım
Ben yanmışım ah Sidar sen yanma!
Gül atan her alkışa inanma
Acıtmaz sandığın her yara depreşir zamanla

Ah Sidar
Ah kavgayı alnıma dayayan güzel
Ah kalleş korkuların gözümde büyüyüşü
Bu sevda yaralıdır
Ve hep yaralı kalacak...
Ezelden yazılmış alnıma oysa
Sen dağlarıma ilk karın yağışı gibi
Yağdın ve bir ömür kaldın orada
Hala gurbete türkü yakamıyorum ben
Hala seni a n l a t a m ı y o r u m...
Anlamıyor kimse adını versem
Oysa adın Vefa dağlarında menzil
Adın şaha kalkmış bir direniştir
Kimse a n l a m ı y o r bizi..

Kalbimi kanatıyor sevdan
Sevmek aşka kurban vermekmiş meğer
Bilmişsen ve direnmişsen
Bir kurbanda sen vermişsen

Hey aşkın delikanlısı Sidar
Bu kadar cesaretli olma demiştim sana
‘Korku bir yerde yakalar’
Ve sürgün kılar yarı kalmış ömrünü..
Mahkum olmak yakışmıyor sana
Ve asla yakışmayacak
Bunu anlattım hep soranlara
“benim Sidar’ım silah tutmaz
onun ellerine GÜL yakışır ancak..”
Hey dağları yorgun göğsüne yaslayan kartal
Hey çölleri aşka getiren deli fırtına
Gayrı direnme boşa
Bu sevda hep yaralı kalacak (?) ...
28.03.2001