Ahh.. Mihrimahım Şiiri - Erdem Gümüş 2

Tarifi yok yalnızlığın be Mihrimah...
hangi lisana,
hangi aksana,
hangi lügata sığar ki?

ah bir anlatabilsem ah,
şirazeden çıkar cümlelerim.

N'olursun sorma!!!
ne ben anlatabilirim,
nede sen anlayabilirsin.

Dilsizdir yalnızlık...
"derin acılar gibi dilsiz"

ençok,
kalabalığın içinde koyar yalnızlık,
en acı da,
zifiri gecenin
tenha koynunda işte...

Üstüme üstüme yıkılırken duvarlar,
kirpiklerim fırça,
gözyaşım
suluboya"
silüetini çizer tavana,
umutsuz,
uykusuz gözbebeklerim...

Aheste aheste doğrulup kalkarım
yatağımdan...
Ve,
perdesiz penceremin ardında
her mehtaplı gecede,
her kayan yıldıza
senin adını koyarım Mihrimah...
"samanyolu"

Ben seni,
sokağın tavanı,
semanın dibi kadar severken,

Sen,
asumanda
tutulmaz bir dolunay olursun Mihrimahım.... .

sen,
bensiz derin uykuların
bilmem kaçıncı saatinde,
kaçıncı düşündeyken,
ben sensizlik yalnızlığının;
taaa...
cehennemi dibindeyim...
işte öyle birşey
haberin yoktur.

Sensizliğin koynunda,
kaç geceyi katlettim,
kaç takvimler yırttım?
kaç yelkovan battı yüreğime,
kaç akrep soktu,
kaç yalnızlık bıçakladım,
ve,
kaç yastık ıslatıp,
kaç yorgan ısırdı azı dişlerim,
bilmiyorsun ki...

En çok,
en çok da,
ne batıyor içime biliyor musun?

sensizliğin yorgunluğuyla uyuyan
gözlerimin,
yine sensizlikle,
her sabah sol yanımın boş
uyanması...

Biliyor musun?
dünkü sabah bu sabaha,
bu sabah da,
yarınki sabahın "sensizliğine hamile"
Doğurmuyor ki zaman!

Ben,
her akşam
sensiz bir kalabalıkla uyuyor,
her sabah,
sensiz bir yalnızlıkla uyanıyorum.

Ve,
alnının ortasından vurasım geliyor yalnızlığı....

Hani,
" kıyısız sevgiler beslerim sana"
derdim ya!
"hasrete, dönüştü"

Bilmem anlatabildim mi?
böyleyim işte...

Ya, sen?
"sen nasılsın"?