Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Harika bir şiir yüreğine sağlıkAhmet bey
dönemimizin şairlerinden uzun soluklu, okumasından zevk aldığım ilk şiir umarım devamı gelir gerçekten çok güzel bir şiir...
KUTLUYORUM DEĞERLİ KALEMİNİZİ.
GÖNÜL SESİNİZ SUSMASIN.
TAM PUAN
Yüreğinize sağlık çok güzel bir şiir olmuş.Müsadeniz olursa bir dörtlükte ben yazayım. Özledim seni hemde çok özledim. Görme ne hale düştüm bu gece Sensizlik hasreti çöktü içime. Beni benden aldı bu gece. Huzurum kaçtı gönlüm daraldı. Uykularımı benden çaldı bu gece.
Duygu dolu muhteşem bir şiirdi kutlarım, duyguyu o kadar güzel yansıtmışsınızki, şiir bitiminde hızımı alamayıp 3 dörtlükte ben ekledim affınıza sığınarak;
Tam bitti derken hüzün akşamında
Gönül sevdasını gördü bu gece...
Yalnızlık denizinde boğulurken bu kalp
Aşkın sırrına erdi bu gece...
Köpük köpük taşan Denizz gibi
Arzular bedenden taştı bu gece...
Terk eyledim kendimi, seni bende yaşadım
Kalbim kalbine Firar etti bu gece...
Bu şiirin daha çook devamı gelecekmiş gibi hissediyorum. Tekrar yüreğinize sağlık
Mükemmel bir şiir, yüreğine sağlık. Şiir bir duygu seli, şiir bir tasvir, şiir hayatın kendisi, geceler hayatın kör noktası. Acıların ve duyguların zamanı
Şair diyor ki,
Şeb-i yeldâyı müneccimle muvakkit ne bilir
Mübtela-yı gama sor geceler kaç saat
geceye mührünü vurdu hüzünler
gözümde yaşların yurdu hüzünler
tümden hayatımı sardı hüzünler
duygularım beleş handı bu gece
pek yazacak dörtlük kalmamış bana ama genede karaladım bir kaç satır :) şahane harkulade bir şiir ahmet abim ve katılanların ellerine yüreklerine sağlık sevgilerimle
ANA ŞİİR VE DİĞER DEVAMI DÖRTLÜKLER ÇOK GÜZELDİ.
EV SAHİBİ ŞAİRİ VE MİSAFİR ŞAİRLERİ CANI GÖNÜLDEN KUTLARIM.
SAYGILARIMLA
Duygular bu kadar asil anlatılır...
Ellerinize sağlık.. Ve kelimeleri o kadar rahat kullanıyorsunuz ki, hayran olmamak elde değil. Saygıyla ve sevgiyle kalın...ALAŞARA IŞIK
Gece gözyaşını döktü sessizce
Ağladı ağladı zor'du bu gece
Var mı bizden başka dedi gizlice
Gördüm ki yüreği hâr'dı bu gece
günün gündüzü ağlardı Güneş sessizce,günün gecesinde Ay dökerdi yaşlarının ışıkların ötesinde idi,sızlamalar....sevda acı çekerdi tabiat kan akıtırdı....geceler....gündüzler farksızdı...
tebrikler,Ahmet abi yüreğine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 27 tane yorum bulunmakta