Ahh Be Kadın Şiiri - Safiye Samyeli

Zemherinin ayazı kavururken ortalığı
Gökkubbenin dibi delinmişcesine,
Yas tutyordu semalar.
Tam köşede duran,
İsli sokak lambası yalnız değildi bu gece.
Elinde telleri kırık,kırmızı bir şemsiye
Sırtını sokak lambasının direğine yaslamış,
Bir kadın ağlıyordu sessizce.
Belli ki çok üşümüş,
Soğuktan tirtir titriyordu her yeri.

Küfür küfür yanan bir soba
Sıcacık bir tas çorba,
Ya da ne bileyim,
Belki bir fincan kahve,
Belki de bir bardak sıcak çay,
Isıtırmıydı acaba,
Ayaz vurğunu yüreğini?

Belli ki bir derdi vardı genç kadının.
Gökyüzünü kucaklayacakmışcasına
Arşa kaldırmış kollarını,
Yağmur tanelerine karışıyor gözünden akan selleri.
Ahhh be kadın,
Can evimden vurdun bu halinle beni.

Kim bilir kimler kırdı kanatlarını,
Kim bilir kimler çaldı yarınlarını.
Kim bilir kimler kirletti düşlerini?
Belli ki bir isyanı,bin sitemi var.
Düğüm düğüm boğazında hıçkırıkların,
Kan damlayan sıktığı yumruklarından belli.

Ahhh be kadın,
''Ölüye üç ğün ağlar deliye, her gün gülerler''
Hadi deliler kervanına katılmadan toparla kendini.
Sanma ki umutları tükenen,
Hayalleri kaybolan bir tek sensin.
Sen ne ilktin, nede son alacaksın,
Felek sana vurdukca,
Sen inadına düştüğün yerden kalkacak
Hayatın bir ucundan tutunup,
Yanan küllerinden yeniden,yeniden doğacaksın