1972 yılıydı. Babam astım hastalığından muzdaripti. Hastaneye yatmıştı. Eskişehirde o zamanlar hava kirliliği had sahfadaydı. Bu yüzden çok sıkıntılar içinde idi canım babam.
Ben o zaman, eşimin tayin durumu nedeniyle Ağrıda idim.
En soğuk kış şartları olmasına rağmen, 3,5 ve 2 yaşındaki çocuklarımla beraber, iki günden fazla süren bir tren yolculuğu ile babamı ziyarete geldim. Onu hastanede böyle bitap bir durumda görmek o kadar üzmüştü ki beni, konuşamıyor, hıçkırıklara boğuluyordum.
Babacığım, bize iyi geçinin diye nasihat ettikten sonra, hakkınızı helâl edin dedi.
Ben bu kadar ağladığımı görmesin diye, eşimin arkasına saklandım. O günleri şimdi tekrar yaşıyor gibiyim.
Babamı, hastanede bırakıp tekrar Ağrıya dönecektik. Ankarada rahmetli amcamlara uğradık. Ben iki gözü iki çeşme ağlıyor, dönüp babama bakmak istiyorum diye çırpınıyordum. İçime doğmuştu sanki onu bir daha göremeyeceğim.
Aradan günler geçti. Birgün eşim beni karşısına alıp, babamın 40 gün önce, onu ziyaretimden on gün sonra vefat ettiğini söyledi. Çok uzakta ve küçük çocuklarım var diye bana söylememişlerdi. O anda dünya başıma yıkılmıştı. Ben henüz 23 yaşında idim. Babama daha o kadar ihtiyacım vardı ki... İlk defa çok yakınımdan birini kaybetmiştim.
Daha sonra Eskişehir'e geldiğim zaman evimizin ne kadar sessizleştiğini, boşluğunu görüyordum. O, rahmetli babam, evimizin direği, canım babamız artık yoktu. Rahmetli ablam anneciğimi yanına almış, her şeyi dağıtmıştı.
Kahroldum. Ne kadar isterdim ki, canım babacığımın o çok sevdiğim güzel elleri ile notalarını ve eski türkçe sözlerini yazdığı cilt cilt nota defterlerinden bana bir tanecik hatırâ saklasalardı. Hepsini babamın talebelerine dağıtmışlardı.
O benim babamdı. Onun sevgiyle bakan gözlerini, keman, ud çalışını, canım annemle beraber şarkılar söyledikleri günleri dün gibi hatırlıyorum.
Bana, İyi geçinin demesini, alnımdan öpmesini hiç unutamıyorum. Ona doyamadım. Bir kere bile evime gelmek kısmet olmadı. Bu, her zaman içimde bir ukde oldu.
Allah, hepsine rahmet eylesin... Nur içinde yat babacığım... Kalbim hep seninle...
TÜM BABALARIN BABALAR GÜNÜNÜ KUTLUYORUM.
Halenur KorKayıt Tarihi : 17.6.2012 13:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM BABALARIN BABALAR GÜNÜNÜ KUTLUYORUM... BABA OLMAYANLARIN DA... HER KADIN ANNELİK, HER ERKEK BABALIK İÇGÜDÜSÜ İLE DOĞMUŞTUR.
nurlar içinde yatsın can...
Kime : Halenur Kor 1
Tarih : 20.06.2012 21:42 (GMT +2:00)
Konu : Yn: AHH BABA... BABAM BENİM... Sayfa: 1 sıra: 1
Sevgili Halenur hanım, sizinle birlikte o zamanki ve şimdiki acılarınızı yaşadım....Çok zordur bilirim.....Babanız ışık içinde uyusun.Onları sevmeye devam ettiğimiz sürece kaybetmiş değiliz........
BABANIZLA İLGİLİ BU YAZI, TAM BU TANIMA UYAN ÇOK ETKİLEYİCİ BİR YAZIYDI VE TAMAMEN İÇTEN GELDİĞİ BELLİYDİ HER SÖZCÜĞÜN.
YAZIYI OKURKEN, DUYGULARINIZA KAPILMAMAK MÜMKÜN DEĞİLDİ.
ALLAH'TAN BABANIZA VE ARAMIZDAN AYRILNIŞ TÜM BABALARIMIZA RAHMET DİLİYOR, BU GÜZEL YAZINIZI GÖNÜLDEN KUTLUYORUM
SELAM, SEVGİ VE SAYGIMLA,
Ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (7)