Ahh Aney Ahh Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ahh aneyy ahh,
Rüyalarıma girmeyeli çoğ oli
Niye rüyalarıma girmisen?
Her Cuma akşamı Yasin de okuyam ruhiye
Ama bına rağmen göremiyem seni
Özlemışem seni aneyy
Çalışkanlıği, akıllılıği, mahirlıği her aklıma geldikçe,
Siye olan özlemım daha da çok arti
Aneyy nasısan eyimısen?
Eyı olduğu bilıyem ama yine de sorıyam
Kusuruma bakma
Kabri cennet bahçesından bir bahçedır
Onu da çok eyi biliyem
Çünkü sen emrolunduğu gibi yaşadi
Kimseye kem gözle bakmadi
Biz çocığlarıya haram lokma yedirmedi.
Bizi dinini diyanetini bilenlerden yetiştirdi.
Vatanını, mılletını, bayrağını, sevenlerden etti
Düşkünlere, dul ve yetimlere,
Kimsesızlere, yolda kalmışlara yardım etmeyi öğretti.
İşimizi, işin kolayına kaçmadan yapmamız gerektığını söyledi.
Yani anlayacağı bızleri dinimizin emirlerine göre eğitti.
Çok da okumamışti ama babaydan anaydan öğrendığleriyle,
Bizlere hayat yolunda ışığ tutti.
Ve her daim bu atasözünü kulağımıza küpe etti
“kalırsa el begensın, alırsa yer begensın”
İşte bızım farkımız burada ortaya çığı
Ahh Aney ahh,
Ben kendimı bildım bıleli, öğlen yemeği saat onbirde hazır olırdı.
Hiçbir gün bıle bıle bugünın işını yarına bırakmazdi.
Toprak evımızın bahçasında, yediveren Muhammedi güllerı vardı.
Onlarla resmen evladıyla konuştıği gibi konışırdi.
Her gören hayran kalırdı.
Bahçamızda ikindi çaylarını içmağ içın komşular can atardı.
Eliyle ekilen çiçekler sanki kudırırdı.
Sende olmayan bir çiçek gördüğida bir yolunu bulur bir dalını koparıp çalardi.
Ve aney niye böle yapisan dediğimda da “oğlum çalınan çiçekler daha çok gögerir”derdi.
Bende anlamadığım halde “halla halla”der geçiştırırdım.
Fakirdığ yoksuldığ ama çok mutludığ.
Yaptıği yemeklerin lezzetini şimdi beş yıldızlı otellerin lokantalarında bulamiyam.
Aşçılık mektebınden mezun olmuş kimin, birbirinden leziz aş yapardi.
Yemağına doyamazdığ.
Zeytin bulduğumuzda, peynir bulamazdığ peynir bulduğımızda zeytin bulamazdığ.
Ve bınıda bulamayanlar var der “şükredin” derdi
Ahh aney ahh,
Fakirlığ günlerimi de seni de çok özliyem.
Saray kimin evim var soframda onlarca çeşit nimet var.
Vallahi de billahi de toprağ evimdeki mutluluğumu,
Sadece zeytin veya peynirle yağtığım kahvealtılarını özliyem.
Aney sen evımızın bereketı, içi dolu mutluluğu, ve de yarınlarınlarımızın
En güzel umutlarıydin
Yani kısacası her şey seninle daha bir anlamlı ve daha bir başka güzeldı.
Anamız olmay bızım için böyük bir ayrıcalığtı
Niye diyacağsan?
Çünkü sen hemen hemen her konuda çok maharetliydi.
Türkçeyi çok gözel konışırdi.
Sadece bir sene okula getmişti ama yazıy öylesine gözel ve muntazamdı ki, her gören vallahi hayran kalırdı.
Güzel sanatlar Fakultesinden mezun olmuş kimin, çok muhteşem resım yapardi.
Hele okul defterlerimizın kenarlarına meyvaların resimlerini süs olarak çizerdi.
Okuldaki öğretmenler bile hayranlıklarını gizleyemezlerdı.
Okumadıği halde bu kadar maharetlidi.
Hele bir de okusaydı nasıl biri olırdi diye düşündığımda şaşırıp kalıyam.
Ahh aney ahh,
Şimdiki kızların, avratların çoğu sen gibilerin eline bir tas su dökemez.
Sizin nesliz tükenmiş.
Şimdiki kızların avratların aklı fikri televizyon dizilerinde.
Fani dünya malının peşinde.
Çoğunun evinde gerçek mutluluğ yok
Herkes evinde gününı gün edi.
Aney ben bu ortamları sevmiyem ve yaşadıkça da sevemeyacağım.
Çünkü yapaylıkların her türklüsü biye çok ters geli
Değişemiyem de
Değişemedığım için de çok mutlu olamıyam.
Bazen çıkmazlara giriyem, yolımı kaybediyem tam isyan edecağken,
Yine diliyden düşürmediği cümleyi hatırlıyam “siz doğru olun egrı Allahından bulur”
İşte o an derin bir nefes alıyam
Aneyy ruhi şad olsun! Allah mekani cennet etmiştir inşallah.
Biz senden razıydığ Yüce Allah da Senden razı olsun….
02/06/Nisan/2010
Not: Bu şiir urfa şivesiyle yazılmıştır.