Ahenksiz Çoçuk Şiiri - Messo Bedirxani

nasıl söner bu yalnızlığın gizemi Ea
ilk kahkahamdaki saflığım nerde
kim uyandırdı tatlı ve cühela konuşmalarımı.
ciddiyet benim aynam değil sanki,
bir çiçeğe “siz” demek istiyorum.
ilkin yüzümdeki tebessüm zikzaksızdı
o kendini bilmeyen çocuğun dünyası bir oyundu.
ne güzeldi herşeyi yeni ezberlemek,
şimdi fiili geçmiş bir zamanın gıyabında tutuklu..
ölmek ve sonra kaybolmak ahenksizdir duruyor,
sevmek ve koparılmak aşkın ten uyuşmazlığına benzer,
bu ispat çabaları mizacıma küfür,
anlaşılmamak acının en belirgin meali..
şiirleşmek zorunda mıyız Ea,
ben otuzdan sonra tedirginim açıkçası.
bir yığın yorgunluğuz bu gezegende,
bizi yalnızlık bitirecek...
🍂🥀🌹